Cumpliendo 34: amando la trama más que el desenlace…


Te escribo hoy, después de haber pasado un día que ha sido vivido con la plenitud del presente, ¿dificil tarera no?
Pues así es, he tenido la suerte de pasar un fin de semana entrgada al PRESENTE, porque ese es el verdadero regalo…un presente que invita a ser gozado, vivido, que no entiende de mañana, de otras compañias que la felicidad instantánea de un vaso de vino, de un paseo por una ciudad desconocida, de una mano que está ahí para tomar la mía, de un ramo de flores favoritas, de un beso que se estalla en la mejilla con la intensidad de un segundo. . .
En el último año, para ti que me lees y a lo mejor no me conoces en persona, he vivido muchas cosas, pero la más importante fue darme el lujo de parar para vivir, respirar y sentir que la vida, como dice la canción que me enseñaste, es:


…AMAR LA TRAMA MÁS QUE EL DESENLACE…

Pero esto que te cuento no fue tarea fácil, tuve que dejar muchas cosas atrás, algunas materiales, otras emocionales, todo fue doloroso igual, pero permitirme parar sin estar parada fue lo más complicado. Tuve que entregarme a la poesía para perderme en las esquinas de las palabras, tuve que inventar historias donde era capaz de matar princesas y príncipes para que vivieran hombre y mujeres normales, tuve que abrazar a monstruos que vivían bajo la cama y compartir con ellos mis galletas,  tuve que volver a bailar para descubrir mi flexibilidad ante la vida y sobre todo tuve que redescubrir mis energías y abrir esas alas, que describes tan bien (tenías razón, ¡estaban ahí!) y el espíritu libre que llevaba encerrado entre cadenas de creencias inútiles, que ni siquiera eran mías.
Ahora que he conseguido que las únicas manos que se cuelgan de mis caderas son las de la vida misma, ahora que me lavanto sólo pensando en lo que quiero hacer en el día, ahora que sólo tengo un estrategia que se basa en amar  la incertidumbre, permitirme tener dudas y aceptarlas, ahora que me acepto así, sin más, las cosas fluyen y entonces cambio…y pienso ¡qué suerte la mía!
¿Sabes? Ayer tuve un día mágico. Tuve la suerte de pasar una mañana deliciosa en la feria del libro, rodeada de historias, personajes, aventuras y emociones. Una amiga del alma me regaló su compañía (¡gracias morena!) pero además conocí a dos personas que inspiran…¿una vez más la serendipia?
La primera persona fue totalmente por casualidad, una mujer que admiro desde el mismo momento en que la escuche contar cuentos, Maísa Marbán. Me acerqué a una caseta para ver cuentos infantiles y allí estaba ella, con su sonrisa puesta, su cercanía en los ojos y la invitación en la boca para que nos conozcamos un poco más en un café en otro momento, ¿no es mágico, entre tanta gente que ella y yo hayamos coincidido?
La seguna persona tiene que ver con el talento, se llama Roberto Luna y yo me di de bruces con su libro “Despierta el talento” y él firmando libros. Mantuve una conversación breve pero intensa con él y todo me llevo a recordar mi pasión, las letras, la comunicación, ese querer llegar a ti, una vez más, y saber que sientes algo.
En estos tiempos de cambio te he echado de menos pero tenía otras tareas pendientes, aún así no quería dejar pasar la oportinidad de decirte que sigo sintiendo la necesidad de venir a contarte cosas, que ahora ya recordé como se siente el “Don de fluir” y que pase lo que pase voy a tener siempre imaginación, ganas y palabras para regalarte.
Hoy, después de un año de cambios profundos, vuelvo a este espacio para agradecerte, a tí, a ti y a ti y a todos los TU que pasan por aquí, que estés ahí, en mi vida, en este presente llevandome de la mano, queriendome tal y como soy, y dejandome disfrutar este día a día de tu vida cerca o en la distancia.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=QgZBKNdo8gs]

Post Relacionados:
Otros cumpleaños

…a veces…

(o siempre)
voy así

amando la trama más
que el desenlace,
como al escribir, bailar,
amar o simplemente
vivir …

Si te ha gustado ¡comparte!

chocolate bailable

No te pierdas ningún chocolate bailable

Soy Angela

En este espacio me he dado el permiso de jugar con las palabras, la imaginación y la creatividad…

Mientras no estoy aquí me dedico a crear igualmente, acompaño a profesionales del desarrollo personal para que su proyecto de corazón tenga formato digital. He puesto mis conocimientos en diseño web, marketing digital y creatividad al servicio de personas que ayudan a otras a tener una vida más plena y feliz. Puedes encontrarme en www.angysanz.es

14 comentarios en «Cumpliendo 34: amando la trama más que el desenlace…»

  1. Querida Ángela, sin duda alguna comparto tu opinión, la vida es una trama que siempre merece la pena desentrañar, con las alas de la imaginación, con la herramienta de la libertad, con la ayuda del amor sentido. Intento desentrañar mi trama particular a través de la poesía, pero sin duda, en el fondo, quiero como todos un desenlace de cuento de adas, por eso quizás los escribo. En la trama van inmersos los sentimientos , esa sangre que nos emociona con una sonrisa, con una ternura, o tan solo con una caricia, pero que es vital, aquel que no sienta esa sangre por las venas seguramente habrá llegado ya a su desenlace, o estará preso de la mediocridad, sin libertad para creer en algo que no sea oscuro. Amo la luz , por eso vivo en el mejor lugar para sentirla. Un fuerte abrazo desde Lanzarote

    Responder
  2. Mi querida Ángela, sabes que me encantan los cumpleaños por lo que tienen de mirar muy brevemente atrás para inmediatamente después empezar a mirar hacia adelante. Que la vida te lleve por caminos con flores, que sigas iluminando la vida de los que te encuentres como un día iluminaste la mía, que escribas relatos que nos hagan soñar, que bailes, que cantes, que ames, pero sobretodo,que sigas disfrutando de esa trama. Y tranquila, que si algún día tropiezas, aquí estaré para abrazarte.
    Abrazo con 34 velas

    Responder
  3. Acabei de ler em voz alta, e saltaram-me umas gotas salgadas dos olhos… Espero sinceramente (e quase que me apetece obrigar-te) que escrevas um livro em breve! Porque basta ler um texto, tão simples mas tão orgânico, como este para perceber que és muito feliz quando escreves…. Um beijo enorme e parabéns por conseguires parar sem estar parada!!!!

    Responder
  4. @KATREyuk: Gracias por venir! Me alegra que también seas un enamorado de la trama 😉 Un beso!

    @Ricardo: Pues ahí estamos …compartiendo la poesía, la emoción que nos lleva de una lado a otro en busca de sentidos y que nos devuelve un poco de vida a veces y otra nos la roba…pero sin duda que cuando se vive en presente es siempre mejor…Un beso enorme que llegue hasta esa isla de luz que tanto me ha dado!

    @Shubhaa: eres como magia, cada vez que te acercas siento que todo está bien y que solamente tengo que seguir caminando 🙂 Gracias por acompañarme en este viaje! Un abrazo con mucho amor.

    @Rita: obrigada linda 🙂 tambem com saudades um beijinho grande!

    @Zita: ai maria! que coisas! Quase que fiquei eu com lágrimas nos olhos! Tens razão…quando escrevo sou feliz…mas espero não me esquecer disso…! ¿por que sera que a gente esquece tão rapido estas coisas?ainda bem, que pessoas como tu me fazem lembrar as vezes 😉 Beijo grande!

    Responder
  5. Hola guapa!
    Como dice tu hermana Irene, la chica entre fronteras, tienes el poder de irradiar esperanza y alegría. Y esa luz me invadió de una manera gozosa y serena, y me dio una paz y una felicidad que me renovó de energía ese domingo de junio.
    Mil gracias!!
    Besos y un abrazo muy muy grande

    Responder
  6. Querida Valle, gracias por venir, por estar, por dejarte llevar y querer llevarme y por compartir casi cada año ese día mágico que nos regala la feria del libro 🙂 siempre ocurren cosas fantásticas allí…y quizás tengas razón, sean señales que tengo que seguir 😀 Un besote bien grande!

    Responder
  7. Mi niña linda!!! Qué día más hermoso, qué encuentros tan bien encontrados…pero es así, eres un ser de magia porque haces, sientes y fluyes entregando y dando de ti, sin pedir, sin esperar…como te he dicho, eres una persona muy bonita…!!
    Felices 34, feliz vida, felices días…todos!!

    Un abrazo fuerte y lento.

    Responder
  8. Ay Ángela! Que alentador y que fresco…
    Que bonito escribir y conseguir que, mientras te leemos, se nos vaya dibujando una sonrisa, más amplia a medida que avanzamos entre palabras.
    Que bonito escribir una trama interminable a la que nunca le llega el desenlace (como creo que es el caso).
    Ay Ángela! Que bonito despertar…
    y cómo me gustan las mañanas!!! .

    Responder
  9. Gracias Geminiana! A mi también me gustan muchísimo las mañanas! Son el principio de todo y más en esta época que llegan cargadas de luz 😉 Aquí seguiremos escri-viviendo esa trama…que no tenemos prisa, ni preocupación en desenlazar…;)
    Un beso!

    Responder
  10. A mí me alucina tu capacidad para estar presente y constante, entera, de cuerpo, de mente y de corazón en tu día a día. Cada año te haces más fuerte y más valiente para pisar la tierra con más alegría y más profundidad, y para atreverte a volar y bailar cuando te sale del alma, eso se llama crecer, ¿no?
    Beso

    Responder
  11. Querida Virgi! Siempre llegas para darme un abrazo y uno de esos besos que se estallan en las mejillas 😀 Eres toda la luz que pueda necesitar! Gracias por seguir, inspirar, querer siempre más y saber que necesitas poco para ser feliz …Beso en el corazón!

    Responder

Deja un comentario

Otros Chocolates que quizás te quieras bailar...

Relatos cortos

La cruz de la moneda

  Llevaba una hora despierto en la cama dando vueltas. Era sábado y estaba envuelto en el sudor del calor del agosto madrileño y seguía temblando de frío. Había cerrado las cortinas y persianas la noche anterior pero un rayo de luz se empeñaba en decirle una y otra vez que ya era de día

Leer más »

TÚ puedes birllar!

TÚ que ahora estas perdida en algún lugar de Kenya enredada en un proyecto solidario ayudando y entregando lo que tienes para dar, pero sobre todo recibiendo y absorbiendo esa energía que se apodera de ti cuando te conectas con gente que sabe sonreír, que ve y escucha el presente, el día a día como

Leer más »
me rindo poesia chocolate bailable
Poesía

Me rindo

Escribo solo para decirte que hoy me rindo….   Me rindo a no ser perfecta, a la inseguridad que me provoca no saberlo todo, al susto que me da equivocarme, a creerme una persona incapaz a veces, a confesar que se me está olvidando la tabla de multiplicar y no sé dividir ni cómo se

Leer más »